Tadeusz Mazowiecki nie żyje!
Tadeusz Mazowiecki – pierwszy polski niekomunistyczny premier nie żyje. Zmarł 28 października około 6 rano w Warszawie! Miał 86 lat.
Mazowiecki był współtwórcą i przewodniczącym Unii Demokratycznej oraz Unii Wolności. W czasach PRL- u był posłem na sejm III, IV i V kadencji. Zasiadał także w ławach poselskich Sejmu w odrodzonej Polsce przez trzy kadencje,
W 1989 roku stanął na czele rządu utworzonego przez Obywatelski Klub Parlamentarny (posłowie wywodzący się z opozycji związanej z "Solidarnością" Lecha Wałęsy) a także Stronnictwo Pracy i Zjednoczone Stronnictwo Ludowe. Był to pierwszy po 1945 roku rząd bez udziału partii komunistycznej.
Był jednym ze współtwórców porozumień w Magdalence i obrad Okrągłego Stołu.
W swoim sejmowym exposé Tadeusz Mazowiecki mówił o „grubej linii”, która w oryginale miała oznaczać brak odpowiedzialności nowego rządu za szkody poczynione w gospodarce przez władze komunistyczne. Krytycy Tadeusza Mazowieckiego cytat ten (przechrzczony na „grubą kreskę”) zaczęli wykorzystywać do określenia domniemanej pobłażliwości ówczesnego rządu dla byłych działaczy politycznych PRL i podległych im służb bezpieczeństwa. W rządzie Tadeusza Mazowieckiego resorty siłowe (Spraw Wewnętrznych i Obrony) początkowo były kontrolowane przez działaczy PZPR, a pozostająca pod nadzorem ministra Czesława Kiszczaka SB kontynuowała inwigilację tej części opozycji, która była przeciwna porozumieniom Okrągłego Stołu, oraz niszczyła własne archiwa. Dopiero kilka miesięcy po objęciu przez Tadeusza Mazowieckiego urzędu premiera Służba Bezpieczeństwa została rozwiązana, a Czesław Kiszczak ustąpił ze stanowiska.
Do upadu jego rządu przyczynił się narastający od wiosny 1990 konflikt z Lechem Wałęsą (tzw. wojna na górze), który doprowadził też m.in. do rozpadu OKP, reprezentującego solidarnościowych parlamentarzystów. Konflikt ten doprowadził do rywalizacji obu polityków w wyborach prezydenckich z jesieni 1990. Tadeusz Mazowiecki, który w czasach „Solidarności” był doradcą Lecha Wałęsy i komitetu strajkowego w Stoczni Gdańskiej, wystartował przeciw przewodniczącemu związku. Przegrał, nie wchodząc do drugiej tury (uzyskał 18,08% poparcia, tj. 2 973 364 głosy), będąc pokonanym przez Lecha Wałęsę i Stanisława Tymińskiego.
12 stycznia 1991 nowym premierem został Jan Krzysztof Bielecki.
Późniejsza jego działalność skupiała się głównie na na arenie międzynarodowej. Mazowiecki został między innymi specjalnym wysłannikiem ONZ do Bośni i Hercegowiny. W 1995 roku zrezygnował jednak z tej funkcji z proteście przeciwko bezczynności wielkich państw wobec tego co działo się w tym rejonie świata.
