15maj2024

INFORMACJE24.co.uk

UWAGA! Ten serwis używa cookies i podobnych technologii.

Brak zmiany ustawienia przeglądarki oznacza zgodę na to.

Zrozumiałem

Skip to content

Jesteś tutaj: Informacje24

2

Teatr

Ciemny Las – sztuka o emigracji czyli także o nas

Skip to content

Ciemny Las – sztuka o emigracji czyli także o nas

Ciemny Las zdjęcie: Daniel MIchałkiewicz

Odkąd otwarto granice nie ma chyba rodziny w Polsce, która nie ma kogoś za granicą. Sztuka Ciemny Las Stasiuka, reżyserowana przez Macieja Patronika, opowiada właśnie o emigracji czyli o jednym z największych polskich problemów ostatnich lat i o wzajemnych relacjach między Wschodem i Zachodem.

Wszystko w przedstawieniu Ciemny Las jest niezwykłe i różnorodne, tak jak dość niezwykła i różnorodna jest emigracja.

Sztukę reżyseruje Maciej Patronik, który na codzień żyje i tworzy w Paryżu. Za choreografię odpowiedzialny jest Eric Veschi a wszyscy aktorzy tego przedstawienia, z wyjątkiem znakomitej Barbary Kurzaj, nie mają nic wspólnego z teatrem. Niezwykłe jest też miejsce, w którym sztuka Stasiuka będzie miała premierę. To Sanok – miasto od wieków będące kulturowym tyglem, gdzie przecinają się drogi wiodące na Ukrainę i Słowację a dalej na Węgry. Czy to nie wspaniałe miejsce by przyjrzeć się problemowi emigracji i spotkaniu wielu kultur?

Nas zaciekawiły te informacje na tyle, że postanowiliśmy zapytać reżysera a zarazem producenta sztuki o motywy jakimi kierował się wybierając właśnie tę sztukę, właśnie to miejsce i właśnie tych aktorów.

Dlaczego Stasiuk? – Po prostu cenię i lubię tego pisarza. Szkoda, że jego sztuki teatralne są mniej popularne niż proza – odpowiada reżyser. Akcja „W ciemnym lesie” rozgrywa się właśnie w lesie, przy wyrębie którego pracują Polacy. Utwór dotyka wielu problemów: relacji Wschód-Zachód, Polacy-Niemcy, emigracji zarobkowej, wizji przyszłości „lepszej” Europy, której autor wróży zagładę. Jest i śmiesznie i strasznie.

Na pytanie co urzekło go w sztuce Stasiuka Ciemny Las reżyser odpowiedział tak: „temat emigracji, który jest bardzo aktualny. Jest mi bliski ponieważ od 30 lat pracuję i tworzę we Francji. Sanok wybrałem dlatego, że jest ot moje rodzinne miasto. Poza tym potencjał ludzi mieszkających w Sanoku jest ogromny. Ponadto prawie w każdym domu ktoś pracuje za granicą, więc trudno sobie wyobrazić lepszą widownie niż ta, którą problem emigracji dotyka bezpośrednio”.

Prawie wszyscy aktorzy grający w przedstawieniu to amatorzy. Jak dobierał pan aktorów do tej sztuki? „Zrobiłem casting wśród ludzi mieszkających w Sanoku, z którego wyłoniła się grupa osób z różnych środowisk w przedziale wiekowym od 10 do 60 lat. W przedstawieniu zagra też jedyna zawodowa aktorka Barbara Kurzaj, którą zaprosiłem do współpracy”.

Aby jednak dokładniej wyjaśnić jak niespotykany jest to dobór aktorów spieszymy wyjaśnić, że do uczestnictwa w spektaklu Patronik namówił osoby z różnych środowisk. Są dzieci (kilkoro z Domu Dziecka), studenci, pracujący i bezrobotni, wśród nich rezydent sanockiego schroniska dla bezdomnych. Jest rzeźbiarz Piotr Woroniec, głosu z off-u użycza... Janusz Szuber, znakomity poeta, eseista i felietonista a główną kobiecą rolę gra, znana m.in. z popularnych „Barw szczęścia”, Barbara Kurzaj.

Maciej Patronik, który ostatnio produkuje reportaże dla francuskich stacji telewizyjnych bardzo chętnie powraca do rodzinnego Sanoka. To właśnie w tym mieście grupa przyjaciół namówiła go na stworzenie warsztatów teatralnych. Jak wspomina reżyser sztuki Ciemny Las „Początkowo były one improwizacją i rodzajem zabawy.” Pracował z zapaleńcami w różnych nietypowych miejscach – na łące, w kościele, w salce parafialnej. Od 2010 roku próby odbywają się w Sanockim Domu Kultury. Owocem kilkutygodniowej intensywnej pracy są premiery teatralne (dwa lata temu „Niedźwiedź” Czechowa, a w ubiegłym roku „Ożenek” Gogola), na które przybywają tłumy. „Ożenek” wystawiano trzykrotnie przy pełnej sali, choć bilety były płatne.

Warsztaty są fenomenem same w sobie. Ściągają nie tylko utalentowaną artystycznie młodzież. Reżyser zaprasza też do współpracy dorosłych, niepełnosprawnych, mieszkańców schroniska dla bezdomnych, dzieci. Niektórzy przyjeżdżają z odległych miejscowości, np. Ustrzyk, pokonując codziennie kilkadziesiąt kilometrów! Praca jest niezwykle intensywna, bo to nie zabawa w teatr tylko prawdziwy teatr, aczkolwiek tworzony przez amatorów.

Pomysłodawcę wspierają francuscy przyjaciele, aktorzy i twórcy teatru. Pomaga mu m.in. paryski choreograf Eric Veschi. W tym roku włączył się Janusz Szuber – który użyczy głosu – i Barbara Kurzaj, obecnie aktorka Och-Teatru Krystyny Jandy, mająca na swoim koncie wybitne role. Kurzaj otrzymała między innymi za swoje kreacje niezwykle prestiżową nagrodę prestiżową nagrodę im. Leona Schillera przyznawaną aktorom młodego pokolenia. Szerszej publiczności znana jest z seriali, między innymi „Barwy szczęścia” i „Głęboka woda”.

Zapytaliśmy Barbarę Kurzaj co sądzi na temat samej sztuki a także współpracy z reżyserem. „To jest dla mnie niezwykła przygoda. Maciej Patronik stwarza atmosferę współpracy i kreatywności. Poza tym ogromna spontaniczność, otwartość i wrażliwość kolegów powoduje, że na nowo odnajduję radość z aktorstwa.”

Oprócz Barbary Kurzaj w przedstawieniu biorą także udział: Elżbieta Gazdowicz, Magdalena Tarnaska, Weronika Baran, Wojciech Lato, Andrzej Gąsior, Andrzej Kutiak, Maciej Penar, Piotr Woroniec, Piotr Wojnarowski oraz najmłodsi adepci sztuki teatralnej czyli: Sandra Sienkiewicz, Filip Sienkiewicz, Joanna Patronik, Zosia Szajna, Karol Szajna, Jakub Gazdowicz, Wiktoria Kołodyńska, Alicja Olearczyk, Wiktoria Kozioł, Sebastian Piegdoń, Klaudia Wąsik, Mateusz Burczyk, Julia Kalityńska, Justyna Piecuch.

Za muzykę odpowiedzialni są Angela Gaber, Maciej Harna, Łukasz Sabat i Alexander Chikmakov. Choreografię ułożył zaś Eric Veschi.

Użyteczne informacje:

Kiedy: 31.08/1,2.09 godzina 19.oo

Gdzie: Sanocki Dom Kultury

ul. Mickiewicza 24

38-500 SANOK,

Wstęp: 15 złotych

Kiedy: 19.09 2012 godzina 19.oo

Gdzie: RCKP ul. Kolejowa 1

38 - 400 Krosno,

Wstęp: 15 złotych

Zdjęcia: Daniel Michalkiewicz